- Wiem, jak to jest, kiedy prowadzi się taką sprawę.

Hope zacisnęła dłonie. Pomyśleć, że musi go znosić tylko dlatego, że jest oficerem policji. W przeciwnym razie mogłaby go...
Mówił takim dziwnym tonem.
- Detektyw Jackson powiedział mi, że złożyłaś mu wizytę.
odwrotnie, stwierdził w duchu Mark.
sześcioletni syn, wyszedł właśnie z Miejskiego Ośrodka Sportowego
pokonać.
twarz. Rozpłakała się głośno. Willow natychmiast podbiegła
Zmarszczył brwi.
maleńka! - Przytulił ją z całej siły. - Tak bardzo cię kocham!
Najgorsze dopiero nadeszło, gdy siostra szczepiła Erikę przeciwko odrze.
ci na nie odpowiem. Tak, wiem, jak to jest pokochać kogoś
chciała pracować. Ale nie miała wyboru. Bardzo potrzebowała
Pozwolił jej płakać, ale cały czas tulił ją do siebie i szeptał
- O co chodzi, siostrzyczko?

Nie zmrużyła oka przez całą noc. Biła się z myślami. Co robić, co robić?
- Nie ma o czym - rzuciła przez ramię.
- Oczywiście.
- Ta pani ma prawo zabrać małego, to jej siostrzeniec.Ale zapłacę ci do końca miesiąca.
Dzień dłużył mu się w nieskończoność. Wielokrotnie od¬czuwał pokusę zadzwonienia na służbę, ale za każdym razem coś go powstrzymywało przed pozbyciem się kłopotu i od-daniem Henry'ego w ręce ochmistrzyni. Może była to myśl o dezaprobacie Tammy, a może fakt, że chłopczyk zaczynał reagować śmiechem, gdy Mark próbował go rozbawiać. Re¬akcja dziecka sprawiała mu ogromną przyjemność, choć nie potrafił wytłumaczyć sobie dlaczego. To wszystko było dla niego nowe i obce, stąpał po nieznanym terytorium.
Przeistoczeniu. A ich spotkanie nastąpiło właśnie w okresie jej Przeistoczenia...
papier koperty i ta właśnie kartka, przykleiła się do niej w sposób nierozerwalny. Przypuszczam, że była to kartka z
wpływem wiatru, uniemożliwiła Motylowi lądowanie na sobie.
Książę odruchowo wziął dziecko.
- Nie może go pani tak po prostu wziąć ze sobą.
- Proszę mnie zabrać do Henry'ego.
- Z przyjemnością zostanę tu dłużej, kochanie, nigdzie mi się nie spieszy.
- Ale...
nie różą, lecz...
- Doprawdy? - zdziwiła się uprzejmie.